تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو

تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو

تب خونریزی دهنده کریمه کنگو به عنوان بیماری قابل انتقال بین انسان و حیوان مطرح است که در دام ها

بدون علائم بالینی بوده لیکن تهدید جدی برای بهداشت عمومی و سلامت انسان ها می باشد.این بیماری برای

 اولین بار در سال 1944 مشاهده گردید . بیماری در افریقا ، خاورمیانه ، آسیا و در اروپای شرقی گسترش دارد.

                                    **********************


کنه هیالوما به عنوان کنه اصلی ناقل تلقی می گردد.ویروس عامل بیماری از طریق تخم کنه های آلوده به نسل

های بعدی انتقال می یابد.بسیاری از پستانداران در مرحله ویرمی می توانند ویروس را به کنه ها انتقال دهند

پستانداران کوچک مانند خرگوش ، جوجه تیغی و خارپشت که به وسیله کنه های نا بالغ آلوده می شوند می توانند

اهمیت ویژه ای به عنوان میزبان تکثیر دهنده  ویروس را به خود اختصاص دهند . ویروس عامل CCHF یا

تب خونریزی دهنده کریمه کنگو در حیوانات عمدتا از طریق کنه و در انسان می تواند توسط کنه ( له کردن

کنه با دست برهنه و بدون پوشش و گزیده شدن توسط کنه آلوده ) ترشحات آلوده دام در مرحله ویرمی و

ترشحات آلوده انسان بیمار به دیگر انسان ها منتقل می شود.

افراد در معرض خطر نسبتا بالا بیشتر دامداران و افراد مرتبط با دام کادر دامپزشکی کارکنان کشتارگاه ها

کارکنان پزشکی و بهداشتی اشخاصی که با بیماران در تماس مستقیم می باشند کارکنان آزمایشگاهی که با نمونه

ها کشت و سایر مواد آلوده به ویروس CCHF  کار می کنند را شامل می شود.

دوره کمون بیماری به طور متوسط 4 روز و حداکثر 13 روز می باشد. معمولا تا روز چهارم علائم غیر خونریزی مانند تب سردرد ، احساس سرما ، خستگی درد عضلانی ، پرخونی صورت، پرخونی ملتحمه و چشم ، استفراغ و دردهای بالای معده می باشد.علائم خونریزی از روز چهارم شروع می شود که به صورت پتشی در مخاط دهان و پوست ، خونریزی از لثه ها ، بینی ، معده، روده و رحم و زیر پوست ناحیه ساق پا و دستها ظاهر می شود. مرگ بیمار ناشی از شوک ، کم خونی ، خونریزی شدید ریوی ، عفونت منتشر و اختلال ،انعقاد داخل عروقی منتشر است.

با توجه به اهمیت این بیماری از لحاظ سلامت عمومی نکات زیر از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

1-    رعایت اصول بهداشتی و استفاده از وسایل حفاظت فردی در کارکنان زنجیره کشتار و انتقال گوشت.
2-    سمپاشی هدفمند دام ها در کانون های فعال بیماری و در صورت نیاز حدود 2 هفته قبل از کشتار.
3-    اهمیت مبارزه با انگل های خارجی در جلوگیری از گسترش بیماری حائز اهمیت می باشد.
4-    سمپاشی منازل و اصطبل ها جهت کاهش کنه ها
5-    مصرف مواد ضد عفونی جهت گندزدایی توالت ها ، محیط آلوده به خون و ترشحات بیمار
6-    استفاده از دستکش هنگام تماس با فرآورده های خام دامی

لازم به ذکر است واکسنی برای این بیماری وجود ندارد .

گردآوری : دکتر کیوان مدانلو مسئول مبارزه با بیماریهای شبکه دامپزشکی نکا